never asked

بعضی از دوست داشتنا با هم موازین. بعضیاشون متقاطع. بعضی از متقاطعا همدیگه رو بارها و بارها قطع می کنن. بعضیاشون در نقاط بیشماری قطع میکنن. مثل سینوس که میتونه یه خط ثابت رو در نقاط بی‌شماری قطع کنه. این نقاط بی شمار کی می‌تونن محدود بشن؟ وقتی که به جای سینوس سینک داشته باشیم، مثلا. من اولی رو ترجیح میدم. موازی رو. اما یه سوال توی ذهن دو بعدی من از اولین روزی که یه خبر راجع به خودکشی (یا سکته) یه هوادر، به خاطر تیم محبوبش خوندم (یا شنیدم) هست که هیچ وقت جوابی واسه‌ش پیدا نشد.
تا وقتی که توی یه جای عمومی یه تیم خیلی عمومی گل زد و طرفداراش شروع کردن به کف زدن. خیلی به نظرم خنده دار اومد. همیشه فکر میکردم دوست داشتن تا وقتی باقی میمونه که آدم یه فیدبکی بگیره

نظرات

  1. مريمي !
    يعني اونا كه موازين، يعني مثلاً ميشه چند نفر رو باهم دوست داشت !هان ؟
    يا مثلاً اين كه هيچ وقت به هم نرسن !!
    كلاً منم پس با اين موافقم حالا هز هر دو جنبش!!
    از سينوس و بي تهايت قطعي بهتره البته!

    پاسخحذف
  2. زنده ای پس... مرامت منو ترور کرده .... (مرامت با این روزهات موازی ان هیچ وقت به وبلاگ من نمیرسن)

    پاسخحذف
  3. بگذار خيال كنند در نهايت دور بهم ميرسند ... دل خوش دو خط موازي نهايت ندارد !
    قرار بود بياي پيشم ... نه؟

    پاسخحذف
  4. این خطهای موازی خوبیش اینه که هیچ جا همدیگر رو قطع نمی کنن . هیچ وقت تو دست و چای هم نمیان ، که باعث مزاحمت اون یکی بشه ، مسیر خودشو میره و می دونه که توازنی برقرار است همیشه ...

    پاسخحذف
  5. دوست داشتن بی فیدبک وجود داره گمونم. تو دوست داشتن های با فیدبک هم، وقتی طرف فیدبک منفی میگیره غالبا سرخورده میشه!
    کیس ِاون طرفدار فوتباله یحتمل عمود بوده +، با کله و علاقه ی فراوان نزدیک شده و بعد برخورد و احتمالا عروج روحش به سمت آسمونا، داره دور میشه.

    پاسخحذف
  6. هميشه همه چي اونطور كه فكر ميكنيم نيست

    پاسخحذف
  7. اتفاقن وقتی فیدبک در کار نباشه حال می‌ده!
    یه جائی توی شیرین و فرهاد هست توی صحنه برخورد خسرو و فرهاد که خسرو شاه از فرهاد می‌پرسه اگر بفهمی که چون من پادشاه دلداده شیرین هستم چه می‌کنی؟
    فرهاد جواب داد:
    تعجب من از آن نیست که چرا پادشاه عاشق شیرین شده، تعجب من از آن است چرا بقیه عالم دلداده شیرین نمی‌شوند؟

    پاسخحذف

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

ای شادی آزادی، تو هرگز نمی‌آیی!

روان‌پریشی ملی

سیاست ما