زنی برهنه اتوبان بسیج را بسته است

خودش را تو آینه نگاه می کند. صف رژ لب های روی میز را به هم می ریزد و رژ لب قهوه ای رنگی را پیدا می کند. سعی می کند رژ لب های به هم ریخته را مرتب کند. نمی شود. آن هم با این استرس و عجله. هی می ریزند. وقت ندارد. همان طور ولش می کند و از اتاق می پرد بیرون. آرام در اتاق را می بندد و تند می رود تو دستشویی. خودش را تو آینه دستشویی نگاه می کند. این بار دقیق تر. انگار تو قیافه خودش دنبال چیزی می گردد. بعد پیچ رژ لب را تا ته می پیچاند و کمی زور می آورد که مطمئن شود  کاملا باز شده است. بعد رژ لب را محکم می مالد کف دستش.  خمیر قهوه ای رنگ رژ از وسط می شکند. سعی می کند تکه شکسته را محکم بچسباند سر جاش و باز می کشد کف دستش  و باز رژ می شکند. بقایای رژ را می گذارد جلو آینه دستشویی.  کف دستهای رژی اش را می مالد به صورتش و تلاش می کند آن را روی صورتش یکنواخت کند تا تیرگی همه جا مثل هم شود. مدتی تیرگی و روشنی رژ را روی صورتش بالا پایین می کند و بعد از اینکه راضی می شود کلاه سوییشرت سرمه ای اش را می اندازد روی سرش و تو آینه خیره می شود و سعی می کند با لهجه خواننده های رپ بگوید: ghost dog کوله پشتی

غروب با مریم از خانه زدم بیرون که س و الف را ببینم. تو ذهنم این بود که دم افطار نیم ساعت در ترافیک خواهم ماند. بعد رفتم بیرون و در کمتر از 5 دقیقه به  4 راه ولی عصر رسیدم. تو فلسطین پیاده قدم می زدم و با خودم فکر می کردم که الان همه نشسته اند و سریال تماشا می کنند. بعد مریم پرسید که به نظرت چرا شبکه های تلوزیون همه با هم تو ماه رمضون همه برنامه های معمولی شون رو ول می کنن و مردم رو به رگبار سریال می بندن؟ هر سال آمار می آید بیرون که سریال های تلوزیون بالای 90 درصد بیننده دارد. به نظرم این آمار خیلی هم نامربوط نیست. شاید برای درآوردن این عدد نرفته باشند از روش های آماری استفاده کنند. اما مطمئنا از روی شکمشان هم نپرانده اند. چیزی است که ما می بینیم و آنها هم می بینند. مریم گفت از روزایی که تیم ملی فوتبال جام جهانی داره هم خلوت تره. اما چرا تلوزیون تا این حد برای برنامه های سرگرم کننده ماه رمضان برنامه ریزی می کند؟ فکر می کنم دلیلش این است که در این روزها آدمها به انتخاب خودشان یا به خاطر تحت تبلیغات قرارداشتنشان یا به خاطر حالت تسلیم و رضایی که عموما دارند، تصمیم می گیرند که روزه