رای ما: ابله‌تر

-
چهارده سال پیش درس تنظیم خانواده و جمعیت دوره لیسانس رو گذروندم. سراسر این کلاس به حرف‌های وحشتناک درباره بارداری و آسیب‌های بارداری و بارداری پیاپی و اینکه بچه‌های زیاد رفاه کمی دارن و بهره هوشی کمتری خواهند داشت و احتمال نقص ژنتیکی اونا بالاتر میره و این حرف‌ها می‌گذشت. الان توفیقی دست داد که در دو کلاس آموزش پیش از ازدواج شرکت کنم. کل کلاس به حرف‌های وحشتناک درباره به تاخیر انداختن بارداری و آسیب های ناشی از پیشگیری از بارداری و مشکلات تک فرزندی و مشکلات روحی و روانی تفاوت سنی زیاد میان بچه‌ها و کاهش بهره هوشی در بچه‌های تک فرزند و ... گذشت. تا جایی که مدرس محترم گفت که مهم‌ترین وظیفه زن مادری است و گفت یکی از مصادیق رفاه بچه‌ها اینه که خواهر و برادر داشته باشن. البته مدرس محترم بعدا به خاطر سوال‌های خانم‌ها مجبور شد اعتراف کنه که با 40 سال سن یک دختر ده ساله داره و تصمیم داره بعد از تموم شدن دوره فوق تخصصش یه بچه دیگه بیاره. 
متاسفانه تنها چیزی که در این سیستم بهداشت و درمان و آموزش در دوره هر یک از آقایانی که رفتند و آمدند و می‌آیند و می‌روند کمترین اهمیتی نداشت، ندارد و نخواهد داشت، حق یک انسان نسبت به بدن خودش و حق یک انسان برای تصمیم به تولید مثل است و تنها چیزی که مهم بود و هست و خواهد بود سیاست‌های جمعیتی ابلهانه‎ آقایان است. اصلاح طلب ابله تر از اصولگرا، اصولگرا ابله تر از اصلاح طلب.  

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

پروین

-
پروین خیس باران پشت در ایستاده بود. نفس نفس می‌زد. نوک دماغش و گونه‌هاش سرخ بود در را که باز کردم جا خوردم از دیدنش. دست پریا را گرفته بود و همه‌ی راه را دویده بود پای راستش انگار تو چاله ی گلی فرو رفته بود. تا زیر زانوش گلی بود. پریا زمین خورده بود انگار. پریا بود. پالتوی صورتی‌اش خیس باران بود. عکسهای چند سال پیشش را تو آلبوم نوشا دیده بودم. خیلی وقت بود ندیده بودمشان. چقدر شبیه نوشا شده بود. کف دستش خراشیده بود. با انگشتش میکشید دور زخم و خاک و سنگ را پاک می کرد. نمی دانستم چه بگویم. آمدم کنار که بیایند تو. از جاشان تکان نخوردند. پروین هاج و واج نگاهم می کرد. مامان آمد دستش را گرفت بیاوردش تو. نیامد. تو درگاه ایستاد. جوری که می‌خواست جلوی بغضش را بگیرد، آرام گفت: "مزاحم نمی‌شوم. لباسم خانه‌تان را گلی می‌کند. نوشا کجاست؟ آمدم ببینمش بروم." یاد آن وقتها افتادم که تازه زن علی شده بودم. مامان چشم دیدنش را نداشت. راهش نمی‌داد خانه. شاید هم ملاحظه‌ی من را می کرد. هیچ وقت نگفته بودم پروین نیاید. هیچ وقت نگفته بودم بچه‌اش را نبیند. اما مامان راهش نمی‌داد... یعنی به خاطر من بود؟ نم...
بیشتر بخوانيد

سیمای زنی در دوردست

-
همه‌ی هزار بار دیگری را هم که سیگار به دست با بی‌خیالی و یلگی‌ای که مال خودم نیست، از وسط این پارک رد بشوم، "ملیکا جون" که هشتاد- نود درصد آدم‌هایی را که به اسم می‌شناسندش، اصلا نمی‌شناسد برای هزار بار دیگر با "خ" مشدد خواهد گفت: آخی بمیرم. تو هم مثل من آواره‌ای؟
بیشتر بخوانيد

آنا

-
آنا به عشق پاک و واقعی پایبند بود. واقعیش، نه از این بچه بازیا. اون هیچوخ عشق پاکو به لجنایی که امروز مد شده آلوده نکرد. محال بود بدون نقشه‌ی رخت‌خواب با یه دختر  رفاقت کنه. یا وقتی با یه پسر روابط عاشقانه‌ای داره، یکی دوتای دیگه رو هم زیر سر  نداشته باشه. هیچوخ با کمتر از دو نفر تو رخت‌خواب نرفت. هیچ وخ عشق واقعیو با  ازدواج  لجن‌مال نکرد.پاک بود، یه پاک لعنتی، یه پاک لعنتی ِ واقعی فقط می‌تونه از بلندترین برج  لعنتی... عاشق‌اش بودم... می‌فهمی؟ 
بیشتر بخوانيد