باد می‌وزید و من آرام آرام سرخ تر می‌شدم و باد می‌وزید و من شعله می‌کشیدم و باد می‌وزید و جرقه‌هایم را به این‌سو و آن‌سو می‌انداخت

-
من در چشم‌های تو خواب یک شعله‌ی کم‌ جان بودم
که بادهای گرم و خشک آن تابستان سیاه
از ته‌مانده‌ی جنگل‌های سوخته آورده بود
هیچ‌ چیز به اندازه‌ی انکار تو خاکسترم نمی‌کرد
انکارم کن
که در این سال سخت
آتش نیمه‌جانی 
جنگلی را خواهد سوخت

نظرات

  1. زکریا۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۲:۱۹

    سلام مریم
    خوب بود شعرت فقط پیشنهاد دارم
    شروع شعرت خوب بود اما وقتی تو یه توصیف جدید از تابستان کردی : تابستان سیاه بهتر بود یه توصیف جدید هم از باد می کردی .
    این شعر رو هم گوش کن :
    به باد می مانی / شعله نکشیده , خاموشم می کنی / به باد می مانی / زبانه کشیده /گر می گیرم از وزیدنت(شیرکوه بی کس

    پاسخ دادنحذف
  2. مرجان۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۲:۳۰

    با این اتش نیمه جانت ما راهم به اتش کشیدی.این شعر از سر دلتنگی برای عزیزی هست؟ امروز دومین سالگرد مهساست.این شعر که برای من خیلی به جا بود

    پاسخ دادنحذف
  3. میترا۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۲:۳۱

    مریمی ِ من ...

    شعرت رو دوست داشتم، اونقدر که بارها و بارها خوندمش، اونقدر که بازم مثله هزار و یک نوشتت، نوشتمش و گذاشتم زیر میزم...
    اونقدر که باز هم بهت بگم، انگار قلم تو قلم منه و این شعر رو من باید می نوشتم اما تو دست تو هنرمنده.
    اونقدر که دوست نداشته باشم نقدش کنن و بهش حسود بشم!

    پاسخ دادنحذف
  4. Homa۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۳:۰۵

    تو با دلتنگی های من

    تو با این جاده همدستی

    تظاهر کن ازم دوری

    تظاهر می کنم هستی

    تو آهنگ سکوت تو

    به دنبال یه تصویرم

    صدایی تو جهانم نیست

    فقط تصویر میبینم.

    پاسخ دادنحذف
  5. ناشناس۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۴:۲۹

    چرا تلاش نمی کنید تا بدستش اوری؟چرا به فکرو خیال و خاطره بسنده می کنی؟

    پاسخ دادنحذف
  6. کوچ نورد۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۵:۱۲

    چه شعری...
    انگار آدم موقع خوندنش از درون شعله ور میشه!!

    پاسخ دادنحذف
  7. ICE۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۶:۲۱

    به خاطر انکار آتیش گرفتن....در حد خودم قابل درکه

    پاسخ دادنحذف
  8. ansherli۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۶:۴۵

    مریم جون تو چطوری با کافکا میخوابی ؟
    من با کافکا شبهای زیادی رو تا صبح بیدار بودم

    پاسخ دادنحذف
  9. عمو آلبرت۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۹:۱۷

    انکارم کن
    که در این سال سخت
    آتش نیمه‌جانی
    جنگلی را خواهد سوخت
    :(

    پاسخ دادنحذف
  10. zodiak۲۶ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۱:۴۹

    هیچ چیز به اندازه انکار تو خاکسترم نمیکرد

    لعنت به تو

    پاسخ دادنحذف
  11. پگاه۲۶ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۴:۴۵

    وایییییییییی مریمی شعله ور...

    پاسخ دادنحذف
  12. ناشناس۲۶ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۷:۴۹

    این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.

    پاسخ دادنحذف
  13. آیلار۲۶ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۲۰:۰۵

    مرمر سوختن سهم ماست ؟!

    پاسخ دادنحذف
  14. از ه به مرمر۲۷ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۸:۰۳

    مرمر سوختن مال تو هستش كه لايقشي كه نميدوني با اطرافيانت چه جوري كنار بياي و بجوشي . اره خودخواه كوچولو بايد بسوزي اينها تاوان يك دندگي و خودخواهي و حماقت هاي ديگري كه در وجودت فوران داره و نميتوني سركوبش كنه . پس تا نتوني خودت را اصلاح كني بايد بسوزي انهم با شعله بالا و اه و فغان بينهايت ... موفق باشي مرمري

    پاسخ دادنحذف
  15. maryam.E۲۷ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۲۰:۲۹

    دوست عزیز ناشناسی که پرسیدی چرا تلاش نمی‌کنم تا بدستش بیارم، باد رو نمیشه به دست آورد

    پاسخ دادنحذف
  16. سينا۲۸ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۳:۲۸

    ياد فروغ افتادم
    زيبا بود
    دست مريزاد

    پاسخ دادنحذف
  17. ناشناس۲۸ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۴:۲۷

    این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.

    پاسخ دادنحذف
  18. نقد وبلاگ شما۲۸ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۵:۴۵

    ادمین
    برای نقد و برسی وبلاگت یه سر به من بزن
    اگه خواستی که وبلاگت مورد نقد قرار بگیره و شرایط و دیدی و پذیرفتی
    در ابتدا منو با اسم ( نقد وبلاگ شما ) تو وبلاگ خودت لینک کن
    و در مرحله بعد آدرس وبلاگتو بهم بده
    با آرزوی موفقیت برای جامعه ولاگ نویس ایران

    پاسخ دادنحذف
  19. Hallooo۲۸ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۶:۴۰

    مرمری عالی بود . اگه دوس داشتی بخورمت بیا توو وبلاگم وشرایطو ببین و اگه خواستی منو با اسم لولوبخور بخور ذخیره کن و بعد بیا من میخورمت .
    با آرزوی موفقیت برای جامعه سوخته کانان .

    پاسخ دادنحذف
  20. رومینا صدری۳۱ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۶:۵۶

    سلام
    داستان آن ممه خیلی پست قشنگی بود .
    به خاطر قدرت نونیسندگی بهتون تبریک می گم .
    می تونم شما رو لینک کنم ؟؟

    پاسخ دادنحذف
  21. REZA۳۱ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۸:۴۹

    شعر زیباییست

    پاسخ دادنحذف
  22. 月光۳ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۸:۰۰

    let it burn...


    " آخرین دقیقه ها صبر میکنم بیا...
    زندگی در این حصار ٬ هیچ افتخار نیست

    ای غرور سبز رنگ ٬ ای نیاز من...بمیر
    سرزمین تیشه ها لایق بهار نیست "
    آلیاژ - ماه کاغذی

    پاسخ دادنحذف
  23. نئو۵ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۷:۲۸

    اینو دوست دارم

    پاسخ دادنحذف
  24. .۲۸ مهر ۱۳۸۹ ساعت ۲۲:۰۴

    چه عنوان خوبی...

    پاسخ دادنحذف
  25. ستایش۱۷ آبان ۱۳۸۹ ساعت ۹:۴۶

    مریمی هرروز میام این شعرتو می خونم.
    فوق العاده اس.

    پاسخ دادنحذف

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

پروین

-
پروین خیس باران پشت در ایستاده بود. نفس نفس می‌زد. نوک دماغش و گونه‌هاش سرخ بود در را که باز کردم جا خوردم از دیدنش. دست پریا را گرفته بود و همه‌ی راه را دویده بود پای راستش انگار تو چاله ی گلی فرو رفته بود. تا زیر زانوش گلی بود. پریا زمین خورده بود انگار. پریا بود. پالتوی صورتی‌اش خیس باران بود. عکسهای چند سال پیشش را تو آلبوم نوشا دیده بودم. خیلی وقت بود ندیده بودمشان. چقدر شبیه نوشا شده بود. کف دستش خراشیده بود. با انگشتش میکشید دور زخم و خاک و سنگ را پاک می کرد. نمی دانستم چه بگویم. آمدم کنار که بیایند تو. از جاشان تکان نخوردند. پروین هاج و واج نگاهم می کرد. مامان آمد دستش را گرفت بیاوردش تو. نیامد. تو درگاه ایستاد. جوری که می‌خواست جلوی بغضش را بگیرد، آرام گفت: "مزاحم نمی‌شوم. لباسم خانه‌تان را گلی می‌کند. نوشا کجاست؟ آمدم ببینمش بروم." یاد آن وقتها افتادم که تازه زن علی شده بودم. مامان چشم دیدنش را نداشت. راهش نمی‌داد خانه. شاید هم ملاحظه‌ی من را می کرد. هیچ وقت نگفته بودم پروین نیاید. هیچ وقت نگفته بودم بچه‌اش را نبیند. اما مامان راهش نمی‌داد... یعنی به خاطر من بود؟ نم...
بیشتر بخوانيد

سیمای زنی در دوردست

-
همه‌ی هزار بار دیگری را هم که سیگار به دست با بی‌خیالی و یلگی‌ای که مال خودم نیست، از وسط این پارک رد بشوم، "ملیکا جون" که هشتاد- نود درصد آدم‌هایی را که به اسم می‌شناسندش، اصلا نمی‌شناسد برای هزار بار دیگر با "خ" مشدد خواهد گفت: آخی بمیرم. تو هم مثل من آواره‌ای؟
بیشتر بخوانيد

آنا

-
آنا به عشق پاک و واقعی پایبند بود. واقعیش، نه از این بچه بازیا. اون هیچوخ عشق پاکو به لجنایی که امروز مد شده آلوده نکرد. محال بود بدون نقشه‌ی رخت‌خواب با یه دختر  رفاقت کنه. یا وقتی با یه پسر روابط عاشقانه‌ای داره، یکی دوتای دیگه رو هم زیر سر  نداشته باشه. هیچوخ با کمتر از دو نفر تو رخت‌خواب نرفت. هیچ وخ عشق واقعیو با  ازدواج  لجن‌مال نکرد.پاک بود، یه پاک لعنتی، یه پاک لعنتی ِ واقعی فقط می‌تونه از بلندترین برج  لعنتی... عاشق‌اش بودم... می‌فهمی؟ 
بیشتر بخوانيد