من هم یکی از واژه‌های ناخوانای آن طومارم

-
معما زیاد سخت نبود
دو فرشته در چاه
و تکه‌ای نا‌خوانا از کتاب عهد عتیق
داده‌های یکسان
خروجی‌های متناقض
سی پی یوی این خدا دیگر زیادی قدیمی شده
اصلا بیا لطفی کن و من را از شناسنامه‌ات خط بزن خدا جان
فرقی نمی‌کند تو باشی یا نباشی
با این شکم جلو آمده یهود به هر حال تکه تکه‌ام می‌کند
دیگر کسی هم‌آغوشی‌ات را هم باور ندارد

نظرات

  1. عمو آلبرت۱ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۲:۰۱

    معما سخت بود...ما زیاد باهوش بودیم...فکر اینجایش را نکرده بود...

    پاسخ دادنحذف
  2. ICE۱ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۱:۱۶

    wow marmar! perfect!loved it

    پاسخ دادنحذف
  3. zodiak۱ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۲:۳۸

    كار از كار گذشته مريم مقدس
    تو دریده شدی

    پاسخ دادنحذف
  4. ماه گیر پیر۱ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۲:۴۹

    آفرین شعر زیباییه

    پاسخ دادنحذف
  5. بوفــــ ِ كــــور ِ لعنتـ ـي۱ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۲۲:۳۳

    يا نه ، اصلا بيا سه نقطه هاي ادامه نامت كه من ختم ميشوند را خط بزن ...
    تكه تكه هاي من وصله ي تو نمي شوند ...


    خوب بود .. زياد ...

    پاسخ دادنحذف
  6. زکریا۲ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۲:۰۲

    سلاام
    آفرین مریم کار خوبی بود

    پاسخ دادنحذف
  7. میترا۲ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۳:۵۴

    "دیگر کسی هم آغوشی ات را هم قبول ندارد"

    بارها و بارها خوندم شعرتو مریمی ِ من ...

    سی پی یو هممون هم بدجور قدیمی شده،مریمی !داره تو وجود هممون سنگینی می کنه یه جورایی ...

    پاسخ دادنحذف
  8. ansherli۲ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۸:۱۶

    خط نمیزنه
    اسم مارو از این قصه ی لعنتی خط نمیزنه

    پاسخ دادنحذف
  9. مرجان۳ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۶:۱۶

    منم

    منی كه هیچ چیزی را دوست نمی دارم

    به نشان نارضایتی از امر تغییرپذیر

    نفرت هم نمی ورزم به هیچ چیز

    به نشان نارضایتی تمام عیار از امر تغییرناپذیر

    پاسخ دادنحذف
  10. مرجان۳ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۱۶:۱۸

    "هرگزاین همه دوستت نداشته ام



    خواهر! هرگز تو را بیش تر از آن دمی دوست نداشته ام

    كه در آن شنگرف غروب از پیشت رفتم

    خواهر! جنگل نیلگون مرا درخود فروبلعید

    همان جنگلی كه برفرازش سیارات رنگ پریده

    درغرب آسمان می درخشید.

    خواهر! لبم به خنده نشكفت دریغ از لبخندی برلبم!

    لی لی كنان به استقبال سرنوشت مبهمم رفتم

    هنگامی كه چهره های پشت سرم آرام آرام

    درغروب جنگل نیلگون بی رنگ می شدند.

    همه چیز در آن غروبِ یگانه

    كه نه در گذشته تكرار شد و نه در آینده

    بس زیبا بود خواهرم!

    خواهرم باید بگویم پس از آن

    جز پرندگان بزرگی كه پسین گاهان

    در آسمان تاریك گرسنگی می كشند

    هیچ برایم نمانده است.

    پاسخ دادنحذف
  11. صدا۳ شهریور ۱۳۸۹ ساعت ۲۲:۰۳

    خط نمی زنه، چون احتیاج داره "آفریننده می حواست چشم از خویش برگیرد، پس جهان را آفرید".
    ولی من خطش میزنم، خدا مرده...

    پاسخ دادنحذف
  12. باران۸ مهر ۱۳۸۹ ساعت ۱۱:۵۲

    فوق العاده ای مریمی واقعا لذت بردم از نوشته هات
    تنها وبلاگی که کل مطالبش رو خوندم طی یک هفته اخیر .تبریک می گم
    www.baran8904.blogfa.comخوش حال میشم سر بزنی

    پاسخ دادنحذف

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

پروین

-
پروین خیس باران پشت در ایستاده بود. نفس نفس می‌زد. نوک دماغش و گونه‌هاش سرخ بود در را که باز کردم جا خوردم از دیدنش. دست پریا را گرفته بود و همه‌ی راه را دویده بود پای راستش انگار تو چاله ی گلی فرو رفته بود. تا زیر زانوش گلی بود. پریا زمین خورده بود انگار. پریا بود. پالتوی صورتی‌اش خیس باران بود. عکسهای چند سال پیشش را تو آلبوم نوشا دیده بودم. خیلی وقت بود ندیده بودمشان. چقدر شبیه نوشا شده بود. کف دستش خراشیده بود. با انگشتش میکشید دور زخم و خاک و سنگ را پاک می کرد. نمی دانستم چه بگویم. آمدم کنار که بیایند تو. از جاشان تکان نخوردند. پروین هاج و واج نگاهم می کرد. مامان آمد دستش را گرفت بیاوردش تو. نیامد. تو درگاه ایستاد. جوری که می‌خواست جلوی بغضش را بگیرد، آرام گفت: "مزاحم نمی‌شوم. لباسم خانه‌تان را گلی می‌کند. نوشا کجاست؟ آمدم ببینمش بروم." یاد آن وقتها افتادم که تازه زن علی شده بودم. مامان چشم دیدنش را نداشت. راهش نمی‌داد خانه. شاید هم ملاحظه‌ی من را می کرد. هیچ وقت نگفته بودم پروین نیاید. هیچ وقت نگفته بودم بچه‌اش را نبیند. اما مامان راهش نمی‌داد... یعنی به خاطر من بود؟ نم...
بیشتر بخوانيد

سیمای زنی در دوردست

-
همه‌ی هزار بار دیگری را هم که سیگار به دست با بی‌خیالی و یلگی‌ای که مال خودم نیست، از وسط این پارک رد بشوم، "ملیکا جون" که هشتاد- نود درصد آدم‌هایی را که به اسم می‌شناسندش، اصلا نمی‌شناسد برای هزار بار دیگر با "خ" مشدد خواهد گفت: آخی بمیرم. تو هم مثل من آواره‌ای؟
بیشتر بخوانيد

آنا

-
آنا به عشق پاک و واقعی پایبند بود. واقعیش، نه از این بچه بازیا. اون هیچوخ عشق پاکو به لجنایی که امروز مد شده آلوده نکرد. محال بود بدون نقشه‌ی رخت‌خواب با یه دختر  رفاقت کنه. یا وقتی با یه پسر روابط عاشقانه‌ای داره، یکی دوتای دیگه رو هم زیر سر  نداشته باشه. هیچوخ با کمتر از دو نفر تو رخت‌خواب نرفت. هیچ وخ عشق واقعیو با  ازدواج  لجن‌مال نکرد.پاک بود، یه پاک لعنتی، یه پاک لعنتی ِ واقعی فقط می‌تونه از بلندترین برج  لعنتی... عاشق‌اش بودم... می‌فهمی؟ 
بیشتر بخوانيد