زنی برهنه اتوبان بسیج را بسته است

از خر این بابا بیا پایین دخترک . دست ما را هم نمی‌گیری نگیر. اینجایی که کف کفشت لمس‌اش می‌کند گندمزار را درو می‌کنند عوضی‌ها! بعد از درو آتش‌اش می‌زنند، لعنتی‌ها. این بویی که پاییز به دماغت می‌خورد بوی گندم برشته نیست.  مانده‌ایم یک لنگه پا، معطل. این‌جوری که بوی‌اش می‌آید قلم صنع خدا را خراب کرده‌اند. تیغ دکتر تیموری بهتر کار می‌کند. گلودرد من دو ماه است خوب نشده. خسته شدم از هر چه آنتی‌بیوتیک و متخصص‌هایی که مثنوی می‌خوانند و به مریض‌شان کتاب هدیه می‌دهند. وحیده می‌گوید رماتیسم می‌گیری. یادم نیست! شاید هم حامد! اما من به تخمم است. نه اینکه رماتیسم به تخمم باشد! باورم نمی‌شود یک روز رماتیسم بگیرم. اما می‌دانم اگر بگیرم باید هر چه در می‌آورم بدهم آمپول بزنند به منطقه‌ی مبارک! فکرش را بکن! یعد از چند وقت دچار شکاف عضلانی در منطقه‌ی مکرمه خواهم شد! ببین زندگی چه چیز گهی است. دوستش ندارم. اما همچین دلم هم نمی‌خواهد از دستش بدهم. برای یک رماتیسم احتمالی چه داستان‌ها می‌توانم بافت! من هوش متافیزیک دارم میترا. بایست وسط گندمزار سوخته، زلفت را آشفته کن توی باد. من...

میخواهم امروز برایتان یکموقعیت سوق الجیشی را تعریف کنم. به تصویر زیر دقت کنید: آن خط آبی رنگ بالای تصویر رودخانه  ای است به طول 3000 کیلومتر که سه کشور جهان را به هم پیوند میدهد. آن لکه ی سیاهرنگ زیرش سپاه دشمن است. آن لکه ی سبز رنگ آن پایین سپاه ماست. آن ضربدر قرمز یکی از افراد سپاه ما است که می خواهد به رودخانه نزدیک بشود. ما سه روز است که آب نداریم (بعضیها می گویند ده روز است اما اگر راست میگویند پس چرا ما تازه الان تشنه مان شده؟) سوال:  اگر شما باشید برای پیدا کردن آب چه کار می کنید؟ جواب:  1- همان روز اول حدس میزنیم که دشمن خیلی عوضی است و با چند نفر از آن مسیر بنفش رنگ میرویم و یک عالمه آب می آوریم. چند تا کماندار را هم میگماریم از فاصله ی دورتری مراقب ما باشند. 2- صبر میکنیم تا تشنه مان بشود بعد طی یک عملیات شهادت طلبانه تک و تنها از مسیر نارنجی رنگ میزنیم به قلب دشمن 3- می نشینیم دعای باران میخوانیم تا هم آلودگی هوا خوب بشود هم ما یک آبی داشته باشیم بخوریم 4- وبلاگهای آدمهایی را که سوال دارند فیلتر می کنیم